W Afryce niemożliwe jest nie tylko możliwe, jest prawdopodobne, a czasami nawet pewne.

W 2020 roku młody Marcin Tilszer, syn TEGO Tilszera, reportera, który przemierzył Afrykę wzdłuż i wszerz, rusza śladami ojca do Ugandy. Jednak nie dociera do Gulu, w którym 25 lat wcześniej jego ojciec przeżył prawdopodobnie najpiękniejszą przygodę życia - choć ledwo wyszedł z niej cały. Reporter musi porzucić dziennikarskie śledztwo, nad którym pracuje jego redakcja, i ruszyć na poszukiwania syna. Ale wAfryce nic nie jest takie, jakie się wydaje, tropy prowadzą donikąd, a podjęte lata wcześniej decyzje przynoszą nieoczekiwane skutki.

To powieść sensacyjno-przygodowa o ojcu, który próbuje odkupić swoje winy wobec syna. Ale też opowieść o wielkiej miłości, tęsknocie iAfryce. Mam nadzieję, że zarwiecie noc albo dwie.
[Marcin Meller]

Łucja ma 25 lat i prowadzi warsztaty artystyczne w domu kultury. Poznaje tam Kacpra, który jest malarzem i jego przyjaciela - Bonia, muzyka. Zauroczony Łucją Bonio proponuje jej, by pozowała do okładki jego pierwszej płyty. Prosi Kacpra o namalowanie portretu dziewczyny. Praca nad obrazem zbliża do siebie Łucję i młodego malarza. Dziewczyna spotyka się z Boniem, jednak po pewnym czasie odkrywa, że to właśnie Kacper zajmuje coraz częściej jej myśli.

Młody artysta nie ma łatwego życia. Jego ojciec, znany malarz, jest w stosunku do syna apodyktyczny i zawsze krytykuje jego prace. To sprawia, że wrażliwy chłopak całkowicie traci wiarę w siebie i zamyka się w sobie. Jednak Łucji udaje się w jakiś sposób do niego dotrzeć. Nadchodzi moment, kiedy dziewczyna musi podjąć decyzję, z którym z przyjaciół chce się związać.

Zacięta, absurdalna walka toczona w koszmarze syryjskiej wojny domowej.Abd al-Latif Salim umiera spokojnie w szpitalnym łóżku w Damaszku, mieście kontrolowanym przez reżim Assada. Jego ostatnim życzeniem, którego wykonanie powierza najmłodszemu synowi Bulbulowi, jest pochówek w rodzinnym grobowcu w wiosce, z której pochodzi ich rodzina. Choć Abd al-Latif nie był idealnym ojcem, a Bulbul przed laty zerwał kontakt z rodzeństwem, mężczyźnie udaje się przekonać starszego brata, Husajna, i siostrę, Fatimę, by wraz z ciałem ojca udali się w podróż do Al-Anabijji - w końcu to tylko dwie godziny jazdy samochodem.Jest tylko jeden problem: Syria jest sparaliżowana wojną, a Al-Anabijja leży w regionie Aleppo, pozostającym pod wpływem buntowników i frakcji ekstremistów. Krajobraz ich dzieciństwa stał się nagle labiryntem okopów i terenem śmiertelnego niebezpieczeństwa. Decyzja rodzeństwa, by odłożyć na bok dzielące ich różnice i uszanować ostatnie życzenie ojca, szybko przeobraża się w walkę na śmierć i życie. Syria nie jest już miejscem dla bohaterów, a decyzje, które rodzina musi podjąć w drodze, będą miały ogromny wpływ na życie każdego z nich. Abd al-Latif zaangażował się w działalność rewolucyjną, doprowadzając do wydania na siebie nakazu aresztu - dokumentu, który nie wygasa nawet po jego śmierci. Podróżując przez nękaną wojną Syrię, Bulbul wraz z rodzeństwem podąża także szlakiem własnych wspomnień.

Kiedy cel jest naprawdę ważny, zawsze w końcu znajdzie się sposób,by przemówić i sprawić, by usłyszano twój głos Przejmujące literackie wołanie o akceptację i miłość.

Shabab uwielbia obserwować księżyc, który w milczeniu krąży po niebie. Są do siebie podobni, bo chłopiec, mimo że ma już cztery lata, jeszcze nie wypowiedział ani jednego słowa. Otoczenie śmieje się tego dziwnego zachowania, uważa Shababa za opóźnionego w rozwoju, ten więc zamyka się w swoim świecie.

Niewypowiedzianych słów chłopca zdaje się słuchać jedynie Mariam, jego matka, która rozumie, że syn potrzebuje czasu, by zacząć mówić. Wie, co to znaczy czuć się inną, codzienne życie zmusiło ją bowiem do porzucenia kariery zawodowej i zajęcia się rodziną. Mariam czuje, że milczenie synka jest w rzeczywistości obroną przed obojętnością ze strony ojca, wołaniem o miłość. Właśnie dzięki niej Shabab odkrywa drogę do ludzkich serc.

W dniu wybuchu I wojny światowej ojciec Alfiego Summerfielda obiecał, że nie pojedzie na front - ale nazajutrz złamał tę obietnicę. Cztery lata później Alfie nie wie, gdzie podziewa się jego ojciec, wie tylko, że wykonuje on jakąś specjalną, tajną misję. Pewnego dnia, czyszcząc buty na dworcu King’s Cross, Alfie niespodziewanie widzi nazwisko ojca w dokumentach należących do wojskowego lekarza. Oszołomiony i zdezorientowany chłopiec zdaje sobie sprawę, że ojciec leży w pobliskim szpitalu - miejscu, w którym leczy się chorych na nerwicę frontową. Alfie nie bardzo wie, co to takiego nerwica frontowa, lecz postanawia wyratować ojca z tego dziwnego, niepokojącego miejsca.